His Seline Sürükleyen Attila İlhan’ın Aşk Şiirleri
1 Mayıs 2022Son güncelleme: 1 Mayıs 2022
0 4 dakika okuma süresi
Attila İlhan 1925 yılında, şimdi gencecik olan cumhuriyette doğdu. Cumhuriyetin birinci yılları, onun da hayatının birinci yıllarıydı. Herkes onu şiirleriyle biliyor lakin o birebir vakitte bir düşünür, senarist, romancı, gazeteci, deneme muharriri ve eleştirmendir. Hukuk fakültesi mezunu olmasına karşın gönlünü edebiyata kaptırmış ve pek çok farklı alanda sayısız eser vermiş biridir Attila İlhan.
Attila İlhan, hayatı boyunca Avrupa’nın pek çok kentini gezmiş ve oralarda yaşamıştır. Türk edebiyatına zati hakim olan İlhan, öbür ülkelerin de edebiyatından beslenerek sonunda kendi eşsiz şeklini oluşturmuştur. Kime sorsanız kesinlikle favori bir Attila İlhan şiiri vardır. Zira o, hepimizin yüreğine bir formda dokunmayı başarmıştır. Hepsinden bahsetmek mümkün değil lakin gelin birtakım Attila İlhan şiirlerini görelim ve sözlerin büyüsünü hissedelim.
En sevilen Attila İlhan aşk şiirleri:
Ben Sana Mecburum
Üçüncü Şahsın Şiiri
Aysel Git Başımdan
Bu türlü Bir Sevmek
Tahminen Gelmem Gelemem
Adımla Nasıl Berabersem
Jilet Yiyen Kız
Haziranın mavi benekli çocuklarına: Ben Sana Mecburum
Ben sana mecburum bilemezsin
İsmini mıh üzere aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum
Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
Bu kent o eski İstanbul mudur?
Karanlıkta bulutlar parçalanıyor
Sokak lambaları birden yanıyor
Kaldırımlarda yağmur kokusu
Ben sana mecburum sen mahrum
Sevmek kimi vakit rezilce endişedir
İnsan bir akşam üstü apansız yorulur
Tutsak ustura ağzında yaşamaktan
Kimi vakit ellerini kırar tutkusu
Birkaç hayat çıkarır yaşamasından
Hangi kapıyı çalsa kimi vakit
Gerisinde yalnızlığın hınzır uğultusu
Fatihte fakir bir gramafon çalıyor
Eski vakitlerden bir Cuma çalıyor
Durup köşe başında deliksiz dinlesem
Sana kullanılmamış bir gök getirsem
Haftalar ellerimde ufalanıyor
Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
Ben sana mecburum sen mahrum
Tahminen Haziranda mavi benekli çocuksun
Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
Tahminen Yeşilköy’de uçağa biniyorsun
Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor
Tahminen körsün kırılmışsın telâş içindesin
Berbat rüzgâr saçlarını götürüyor
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Bu kurtlar sofrasında tahminen sıkıntı
Ayıpsız ancak ellerimizi kirletmeden
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Sus deyip isminle başlıyorum
İçim sıra kımıldıyor bâtın denizlerin
Hayır diğer türlü olmayacak
Ben sana mecburum bilemezsin.
Bir roman üzere biten akşamlar: Üçüncü Şahsın Şiiri
gözlerin gözlerime değince
felaketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp üzere bir oğlan ipince
hayırsızın biriydi fikrimce
ne vakit karşımda görsem
öldüreceğimden korkardım
felaketim olurdu ağlardım
ne vakit Maçka’dan geçsem
limanda daima gemiler olurdu
ağaçlar kuş üzere gülerdi
bir rüzgar aklımı alırdı
sessizce bir cigara yakardın
parmaklarımın ucunu yakardın
kirpiklerini eğerdin bakardın
üşürdüm içim ürperirdi
felaketim olurdu ağlardım
akşamlar bir roman üzere biterdi
jezabel kan içinde yatardı
limandan bir gemi giderdi
sen kalkıp ona giderdin
akaryakıt mum üzere giderdin
sabaha kadar kalırdın
hayırsızın biriydi fikrimce
güldü mü cenazeye benzeriydi
hele seni kollarına aldı mı
felaketim olurdu ağlardım
Olmayacak bir aşkın ağıdı: Aysel Git Başımdan
Aysel git başımdan ben sana nazaran değilim
vefatım birden olacak seziyorum
hem berbatım karanlığım biraz berbatım
Aysel git başımdan istemiyorum
benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün
dağıtır gecelerim sarışınlığını
uykularımı uyusan nasıl korkarsın
hiçbir dakikamı yaşayamazsın
Aysel git başımdan ben sana nazaran değilim
benim için kirletme aydınlığını
hem berbatım karanlığım biraz berbatım
Islığımı denesen çabucak düşürürsün
gözlerim hızlandırır tenhalığını
yanlış kentlere götürür trenlerim
ya ölmek ustalığını kazanırsın
ya kaygı biriktirmek yetisini
acılarım yeterlice bol gelir sana
sevincim bir türlü tutmaz sevincini
Aysel git başımdan ben sana nazaran değilim
ümitsizliğimi olsun anlasana
hem berbatım karanlığım biraz berbatım
sevindiğim anda sen üzülürsün
sonbahar uğultusu duymamışsın ki
içinden bir gemi kalkıp gitmemiş
uzak yalnızlık limanlarına
muhalif bir yolcuyum dünya geniş
büyük bir kulak çınlıyor içimdeki
çetrefil seyahatim katılaşmış
sakın öteki bir şey getirme aklına
Aysel git başımdan ben sana nazaran değilim
vefatım birden olacak seziyorum
hem berbatım karanlığım biraz berbatım
Aysel git başımdan seni seviyorum
Ömürlük sevdalar: Bu türlü Bir Sevmek
ne bayanlar sevdim aslında yoktular
yağmur giyerlerdi sonbaharla bir
azıcık okşasam güya çocuktular
bıraksam dehşetten gözleri sislenir
ne bayanlar sevdim esasen yoktular
bu türlü bir sevmek görülmemiştir
hayır sanmayın ki beni unuttular
hala arasıra mektupları gelir
gerçek değildiler birer umuttular
eski bir müzik tahminen bir şiir
ne bayanlar sevdim aslında yoktular
bu türlü bir sevmek görülmemiştir
yalnızlıklarımda elimden tuttular
uzak fısıltıları içimi ürpertir
güya gökyüzünde bir buluttular
nereye kayboldular artık kimbilir
ne bayanlar sevdim zati yoktular
bu türlü bir sevmek görülmemiştir.
Karanlıkta mevt hakkı: Tahminen Gelmem Gelemem
Sen istinyede bekle ben burdayım
İçimde köpek üzere havlayan yalnızlığım
Zira ben buradayım karanlıktayım
Tahminen gelmem gelemem beş dakika bekle git
Zira elimi kestim beni kan tutuyor
Şarabım bütün ekşi suyum soğuk
Yanımda olmadın mı seni daha bir çok seviyorum
Tahminen gelmem gelemem beş dakika bekle git
Yüzünü ıslatmadan ağlayabilir misin
Yarı geceden sonra telefon ettin mi hiç
Karanlık adamlar hüvviyetini sordu mu
Ben senin olmadığını arıyorum
Tahminen gelmem gelemem beş dakika bekle git
Tahminen gelmem gelemem beş dakika bekle git
Bana ilişkin ne varsa hepsi seni korkutuyor sana ilişkin ne varsa
Hiçbiri benim değil
Tahminen ölmek hakkımı kullanıyorum
Tahminen gelmem gelemem 5 dakika bekle git
Tahminen gelmem gelemem 5 dakika bekle git
Gerçekleri görmenin aydınlığı: Adımla Nasıl Berabersem
hacet yok hatırlatmasına seni anıların
bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan
koşar üzere yürüyüşün
karanlıkta bir ışık üzere aydınlık gülüşün
hacet yok hatırlatmasına seni anıların
uzak uzak yıldızlarla çevrilmiş kainatın
karanlık boşluklarında akıp giderken vakit
adımla nasıl berabersem öylece beraberiz
seninle her saat seninle her dakika seninle her saniye
gönlümüz mutluluğa inanmış olmanın gururuyla rahat
koltuğumuzun altında birer dinamit üzere kellemiz
ve sonra her vakit her ölümlüye
birebir kaideler altında kısmet olmayan
gerçekleri görmenin aydınlığı alınlarımızda
hacet yok hatırlatmasına seni anıların
sen bana kalbim kadar elim kadar yakınsın
Gagaları zehirli kumrular: Jilet Yiyen Kız
o kızı nerede nasıl görsem
aklımı başımdan alır ağzı
saçları şıra köpüğü desem
kaşları bıçak izi kırmızı
yakut pulları mı? bu ne görkem
kanlı gözbebeklerindeki yazı
beni nasıl büyüledi bilmem
kirpikleri örümcek kırmızı
kızıl demirden bir ünlem
salınması yangın yalnızı
korkmasam öpmeye eğilsem
dişleri elektrik kırmızı
çarpılmışım başım sersem
sevdim jilet yiyen kızı
göğsündeki kumrulara değsem
gagaları zehirli kırmızı
gece gündüz tek fikrim
kasıklarımdaki ince sızı
artık kimseyle sevişemem
anladım sevişmek kırmızı
jilet yiyen kız merih’li gecem
birlikte bulacağız belâmızı
sonumuz kuşkusuz cehennem
kırmızı kırmızı kırmızı
Türk edebiyatına unutulmaz şiirler kazandıran Türk şairi Attila İlhan imzalı en sevilen şiirlerden kimilerine yer verdik. Elbette, şairin daha sayısız şiiri var. Listemizde olmasını istediğiniz favori Attila İlhan şiirlerinizi yorumlarda paylaşabilirsiniz.
